25 juni 2013, door Tammy.
Wat en wie maakt jou gelukkig? Ik ga de vraag anders stellen. Wat en wie kan jou gelukkig maken? Wat houdt gelukkig zijn in voor jou? En wat heb jij nodig om gelukkig te zijn?
Heb je ooit stil gestaan bij het woord “gelukkig”? Voor mij is gelukkig zijn als:
- ik nog adem;
- ik ’s ochtends op sta;
- ik een frisse neus kan nemen zonder dat het gelijk naar uitlaatgas ruikt;
- ik ’s middags en ’s avonds eten op tafel kan zetten;
- ik elke ochtend mijn tanden kan poetsen, douchen en fris ruik;
- alles te veel wordt, ik de fiets kan pakken en een rondje fiets.
Moeilijke situaties
Maar wat als er iets vervelends gebeurd waar je geen grip op hebt en je in een situatie beland waar je niet erg blij van kunt worden en vreselijk van baalt? Ben je dan nog “gelukkig”? Voel jij je dan nog “gelukkig”? Ik niet! Ik kan dan heel erg balen en dat is in mijn stemming gelijk merkbaar waardoor ik geen zin meer heb om lief te doen. Helaas doe ik dat vaak alleen bij degene die mij het liefst is. De uitspraak “degene waar je het meest van houdt, kwets je ook het meest” is toch ergens op gebaseerd. Omdat ik mezelf heel goed ken, besef ik me al te goed wanneer mijn stemming niet zo prettig is en bied ik ook altijd mijn excuses aan. Gebeurt dat niet gelijk dan gebeurt het zeker op dezelfde dag.
Hoe moeilijk het soms ook lijkt, is en of kan zijn. Ik hou me vast aan deze punten en probeer met alle kracht positief te blijven en een glimlach op te zetten. Of is het juist niet verstandig om die glimlach op te zetten? Ik heb laatst ergens gelezen dat als je kunt huilen dan voel je iets en als je wat voelt, heb je emoties en die kun je beter uiten, want het is goed voor je lichaam en geest. Je lichaam en geest komen dan tot rust. Verderop stond wel dat je je emoties enigszins onder controle moet houden zodat je jezelf niet voedt met tranen.
Één ding is zeker, die glimlach is maar tijdelijk. Want als ik eenmaal alleen ben, hou ik het niet meer droog. Gretta schreef daar een hele mooie blog over ‘Op zoek naar innerlijke kracht’ . Gelijk in het begin staat het: “waar je van wil ontsnappen of ontkent, komt weer net zo hard terug”. Dat is dus precies hetzelfde met je emoties. Doe het als JIJ vindt dat JIJ dat nodig hebt op dat moment. Ga vervolgens proberen de moeilijke situatie te accepteren zoals het is.
Wat ik doe om de “moeilijke situatie” van het leven te accepteren:
1) Verwerk eerst het onplezierige wat op je pad komt door er met jezelf over te praten.
a. Zeg tegen jezelf [hardop of in jezelf] waar je nu tegen aanloopt en waar je voor vreest als het “probleem” voortzet. De kunst is om te realiseren [bewust te zijn] van waar je tegen aanloopt en de eventuele gevolgen globaal te voorstellen én te realiseren dat wat je voorspeld aan gevolgen deze niet hoeft uit te komen, want je kunt immers niet in de toekomst kijken en weten wat er daadwerkelijk gaat gebeuren [een geval wat je al eerder hebt meegemaakt kan nog anders uitpakken].
b. Je zult merken dat je de situatie min of meer aan het accepteren bent. Hou vast aan dat gevoel! Hou je kalm en ga niet paniekeren als het gevoel even weg valt. Pak het gevoel later weer op en gun jezelf een moment van “niks-moet-gevoel” en wil je een potje janken, ga janken of beter nog ga koken!
2) Probeer een oplossing voor het probleem te bedenken.
Doe er alles aan om een oplossing te vinden. Zo kan je later nooit jezelf verwijten dat je het niet hebt geprobeerd, wat nog meer onprettige gevoelens oproept.
a. Heb je niet gelijk een oplossing? Hou je dan vast aan JOUW gelukspunten en haal daar je energie uit om niet verbitterd te zijn.
b. Niet alle problemen zijn om op te lossen en of misschien cliché maar “dingen gebeuren meestal voor een reden”.
3) Ga een frisse neus ophalen en het liefst buiten en anders op de wc, kantine of vergaderruimte als je op werk bent.
Citaat uit Ki van Hans Peter Roel
De kracht van “het leven” wordt vaak onderschat. Je kunt wel willen vechten tegen het universum, maar je bent bij voorbaat kansloos. We zijn nietig vergeleken met de natuur en het universum om ons heen. Daarom kun je beter accepteren wat het leven van jou wil, dan het gevecht ermee aan te gaan. Het gevecht tegen het leven put je uit en je verliest de strijd alsnog. Ieder mens heeft een taak in dit leven gekregen, die verder gaat dan het “ik”-belang.
De eerste stap naar geluk is het leven te accepteren zoals het zich aandient. Je beseft je dat het leven zich niet door jou onder controle laat brengen. Stuur vanuit deze positie met je aandacht bij. Net als vechten tegen de zwaartekracht (gewicht aan de onderkant) is vechten tegen het leven (niet accepteren wat je overkomt) een zinloze zaak. Je verspilt je kostbare energie aan een nutteloze strijd. Zelfs als je partner wegloopt, jij ernstig ziek wordt of je baan verliest, is acceptatie het enige juiste antwoord. Vanuit deze positie kun je verder.
Citaat uit het pocket van Noek
Een man heeft een ongeluk gehad en verloor een been en belande in een rolstoel. Mensen reageerden met medelijden naar hem en zeiden: “wat erg voor je en je zult wel ongelukkig zijn”. Later werden gezonde mannen opgeroepen voor deelname aan de oorlog. Mensen reageerden vol jaloezie naar hem en zeiden: ”wat heb jij weer een geluk zeg”.
Het is maar hoe je tegen het leven aankijkt en wat je van jouw leven maakt..
Namasté
Tammy Wong
