29 mei 2013, door Tammy.
Zonet gesproken met een vriendin over het verlies van een van je ouders. Dat is niet niks en zeker niet als je aan het sterfbed van je dierbare hebt gestaan. Tegelijkertijd is dat het mooiste afscheid wat je kunt bedenken en aan de andere kant wel het zwaarste afscheid. Je dierbare zien wegvallen en vervolgens vertrekken voor eeuwig uit je huidige leven. Voor de meeste Aziaten is het een eer dat de dierbaren ter zijde staan aan zijn of haar sterfbed. Het betekent dat de persoon die het leven verlaat een goed leven heeft geleid en uit respect voor zijn of haar goede daden mag hij of zij op deze manier afscheid nemen van elkaar. Afhankelijk uit welke streek je komt en op welke manier je bent opgevoed, volgt er een rituele afscheid.
De een verwerkt het wat koeltjes en het liefst alleen en de ander verwerkt het liever met vrienden en met anderen om zich heen. Hoe dan ook, een overlijden van een van je ouder (of dierbare) moet verwerkt worden. Het is ook niet vreemd. We hebben nu over een naaste die een heel groot deel uitmaakte van jouw bestaan op deze wereld. Het verlies van je dierbare ouder is wel het een na het pijnlijkste wat een mens mee kunt maken.
Omdat ik haar al zo lang ken, voel ik haar verlies ook erg dichtbij. Tijdens het gesprek werd ik er zelfs emotioneel van en moest dapper mijn tranen in bedwang houden. Zij heeft nog geen tijd gekregen om het verlies te verwerken. En toch moeten we de draad weer proberen op te pakken en doorgaan waar we vóór het verlies gebleven waren. Of je het verlies aan zag komen of dat het als een verrassing kwam, verwerken van een dergelijk verlies is et onvermijdelijke.
Het leven gaat gewoon door ... en zo herinnerde ik me aan een verhaal van een dame die ik heb ontmoet in Waalwijk. Haar naam is Noek en ze is van Thaise afkomst. In de periode van onzekerheid ging ik een weekend logeren bij de Thaise tempel in Waalwijk. Ik vond altijd rust bij de tempel. Ik koos voor een leven van 2 nachten als een non. Ik kreeg van Noek het levensverhaal van Boedha te horen. Ze was toen bezig haar praktijk op te richten en ondertussen is ze al meer dan een jaar online en voert ze haar praktijken uit in Waalwijk en omgeving.
Er zijn verschillende soorten mensen met verschillende gedachten. Niemand is hetzelfde en dat maakt het leven zo onbeschrijflijk mooi, intregerend, continue in beweging, spannend, uitdagend....levendig!
Dat verhaal waar ik me aan herinnerde ging over een man die zijn vader verloor. Deze man had zelf een zoon.
Het verhaal gaat als volgt:
Sujata’s vader, na de dood van zijn vader overmand door verdriet, haalde de as van de verbrandingsplaats. Hij richtte in zijn eigen park een lemen grafheuvel op en na de as daar begraven te hebben, versierde hij het telkens met bloemen als hij daar kwam. Niet bij machte zijn gedachten te verzetten, jammerde hij. Hij baadde zich niet en verzorgde zich niet meer met oliën. Hij at niet en verslonsde zijn zaken. Sujata dacht: “ Mijn vader wordt sinds de dood van mijn grootvader gekweld door verdriet. Ik ben het enige die hem daarvan kan genezen. Ik zal hem met een list van zijn verdriet verlossen.”
Toen hij buiten de stad een dode koe zag liggen, haalde hij gras en drinkwater, legde dat de koe voor en zei; Eet, eet! Drink, drink!. Voorbijgangers die hem zagen, zeiden: “ Beste Sujata, ben jij niet goed wijs, je geeft gras en water aan een dode koe!”. Hij zei geen woord terug. Daarop gingen die mensen naar zijn vader en zeiden: “Je zoon is gek geworden. Hij geeft gras en water aan een dode koe”. Toen hij dat hoorde, verdween het verdriet om zijn vader en rees er bezorgdheid over zijn zoon. Hij ging heel snel daar naar toe en zei: “ Lieve Sujata, ben jij niet bij je verstand, waarom geef je gras en water aan een dode koe? Waarom dan toch maai je haastig het groene gras af. En momp’lend zegt: eet, eet, tegen een oude koe, waaruit het leven geweken is? Want door voedsel of drank kan een dode koe zich toch niet verheffen en je praat vergeefs tegen haar – zo dom ben jij”.
Daarop antwoordde Sujata: ”zoals vroeger is daar nog het hoofd, zijn er de voor- en achterpoten en de staart. En zijn daar nog de oren: me dunkt – de koe kan opstaan! Maar van mijn grootvader is geen hoofd. Zijn geen handen en voeten meer: Gij, die jammert op een lemen grafheuvel – zijt gij niet dom?”.
De vader van Sujata dacht: “ Mijn zoon is wijs, hij weet mij tot rede te brengen door dit trucje uit te halen !” En hij zei: “ Lieve, verstandige Sujata, ik begrijp nu dat al wat ontstaan is ook voorbijgaat.” Van nu af aan zal ik niet meer treuren. Iemand als jij mag met recht heten: een zoon die zijn vader’s verdriet wegneemt!” En daarop zong hij zijn zoon lof.
Toen zijn grootvader overleed,was zijn vader ontroostbaar van verdriet. Hij rouwt en blijft treuren en brengt dagelijks bloemen naar het graf. De jongen helpt zijn vader van zijn verdriet af door te laten zien dat het onverstandig is te treuren om de vergankelijkheid van het leven.
In de blog van Gretta over “Afsluiten voor negatieve energie” las ik hoe bewust je kunt kiezen voor jezelf. Ze beschreef daarin hoe je kunt afsluiten voor de negatieve energie en dan vooral van de externe negatieve energie. Tijdens het lezen, voelde ik dat ik op dat moment met andermans negatieve energie zat. Dus probeerde ik gelijk de technieken uit en het voelde goed aan. Je moet er echt voor zitten en serieus mee bezig zijn, want anders komt het terug en dan in een heel ander vorm van negatieve energie. Enkele uren passeerden en deze negatieve energie uitte ik onbewust op mijn omgeving en de omgeving uitte mijn negatieve energie wederom weer uit en zo bleef ik in een negatieve cirkel zitten. De cirkel lijkt te eindigen op het moment toen deze is omgezet in positieve energie. Ik ging alleen in de keuken staan om maar de oven te poetsen en vervolgens toen ik rustiger werd, sprak ik met mijn omgeving over wat er gebeurde en hoe het kwam dat er een explosie kwam. Op dat moment zorgde ik onbewust voor een positieve energie wat ik later voelde en nu ook kan omschrijven. Deze positieve energie wordt gevuld en blijft zich vullen omdat het prettig aanvoelde en dus nemen we afscheid van het negatieve. In elke negatieve energie zit ook positieve energie en visa versa. Om goed te kunnen voelen, zal je eerst moeten weten wat niet goed is.
Je kunt als ouder je leven toewijden aan het verzorgen van je kinderen en daardoor de kans loopt jezelf voorbij te lopen en jezelf te vergeten en dan ook nog eens hopen dat je als ouder er liefde en respect uit terugkrijgt.
Op die manier krijg je als ouder geen “echte” liefde en respect. Het is je taak als ouder om je leven te wijden aan je kinderen door er liefde en zorg te schenken en ze en ze te begeleiden in het leven. Dat doe je door je kinderen in te laten zien dat het leven mooi is en dat het altijd aan jezelf ligt wat en hoe je uit je eigen leven wilt halen en er van wilt maken (een mooi artikel van Fiona over “Vrijheid om te kiezen wie je wilt zijn”).
Een karakter of persoonlijkheid van een kind is vanaf het moment van zijn en haar bestaan na de zesde maand in de baarmoeder al bepaald. Het heeft geen zin om je kind te verplichten om iets te doen wat hij of zij niet wil en zeker niet als het kind er niet voor openstaat. Je kunt hem of haar wel in laten zien welke gevolgen er aanhangen als hij of zij bepaalde keuze maakt. De vinger wijzen naar een ander is zeker (te) makkelijk. Het belangrijkste lijkt mij dat je als ouder er voor kunt zorgen dat je alle handvaten hebt toegereikt aan het kind en dat het kind later er goede keuzes mee gaat maken, is alles wat je kunt doen als ouder.
Zeker weten Leef Bewust!
Namasté [gebaar om te groeten en respect te tonen]
Tammy
