Mensen in hokjes plaatsen

 


 

20 januari 2013, door Gretta.

Ben ik nou een veganist, een vegetariër, een macrobioot, een boeddhist, spiritueel, zweverig, geaard etc. etc.? Ik weet het niet, ik heb ook niet de behoefte om mezelf in een van deze hokjes te plaatsen maar je merkt wel dat je omgeving hier vaak indirect naar vraagt. Een antwoord als ‘ik probeer zo gezond en bewust mogelijk te leven’ is vaak toch te vaag. Dat kan ik me ook wel voorstellen, maar probeer dit maar eens uit te leggen aan iemand die zich hier totaal niet mee bezig houdt.

Geschikt
Als ik zou zeggen dat ik een veganist ‘ben’, om het voor de ander duidelijker te maken. Ben ik dan een hypocriet als ik bij gelegenheid ook vis eet? Ik weet het niet met dat hokjes plaatsen. Ik vind het maar lastig. Hokjes denken komt vaak voort uit gemakzucht waarbij een typering ons meer (schijn) inzicht geeft met wat voor mens we te maken hebben. Alhoewel dit best jammer is, omdat mensen vaak in meerdere hokjes passen. En dus eigenlijk helemaal niet in een ‘hokje’ thuis horen.

Ongeschikt
Ik zou niet weten in welke hokje ik zou moeten passen. Ik ben zelf ook niet zo van het zwart-wit denken en heb dus ook moeite met het uitspreken van strakke definities over mezelf, ik ben dit of ik ben dat. Mijn sterven is om te doen wat goed voelt, het weten wat ik wil, waar ik in geloof en daar zoveel mogelijk voor te gaan. Dit is een zeer dynamisch proces is. En dit is voor iedereen anders.

Ik zou mezelf strak kunnen houden en heel gedisciplineerd met veel regels door het leven kunnen gaan. Maar dat betekent voor mij dat ik niet naar mezelf en mijn lichaam luistert.

Beetje tussenin
Ik zal mezelf voorlopig geen hokje toe-eigenen wat betekent dat ik dus voor anderen vaag zal blijven. Ik ben niet tegen hokjes denken, dat is nou eenmaal een middel van het brein. Maar het (te)veel in hokjes denken is gekoppeld aan een beperkt perceptievermogen en een lage interesse. We moeten dus waken dat de gemakzucht die het hokjes denken veroorzaakt ons niet de kop gaat kosten. Een mens is veel mooier dan een vooroordeel of een dergelijke typering.