22 maart 2013, door Fiona.
Deze week stond ik niet in mijn eigen kracht en was daarmee afgesneden van mijn eigen licht. Met als gevolg, grote twijfel.
De grote spiegel kwam in de vorm dat mijn relatie uitging. Dit voelde aan als afwijzing, terwijl ik in feite mijzelf afwees. De buitenwereld laat alleen maar zien wat er gaande is in je binnenwereld.
Het is heel gemakkelijk om in een oud patroon te stappen. Je plaats de ander boven je, je gaat over je grenzen heen en voor je het weet, ben je van jezelf verwijdert. Liefde voelen voor de ander gaat mij soms beter af, dan liefde voelen voor mijzelf.
Ik voelde mij gefaald. Ik vergat de verbinding met mijzelf en heb niet geluisterd naar wat goed was voor mij. De ander, die was even belangrijker. Mijn hoofd heeft overuren gemaakt, mijn gedachten het proces gekleurd. Mijn gevoelens uitgezet. Had ik mijn hart laten spreken, dan was er meer liefde gegeven. Ik voelde mij alleen. Nu ben ik tot mijzelf gekomen, dichtbij het hart.
Soms dwaal je af van je pad en vergeet je wat liefde is. Ieder mens is zo nu en dan verdwaald en vergeet daarbij zijn eigen wijsheid aan te spreken. Laat de ander dan even een lichtje schijnen en heb begrip voor jezelf, dat je even niet kon, want ook dat is houden van jezelf.
‘Liefde begint bij jezelf…!
En als houden van jezelf nog een te grote stap is, heb jezelf dan lief om wie je nu bent.
Het is een proces, een keuze voor iedere dag.
Steeds dichter bij jezelf uitkomen, totdat je weet wie je ware IK is.
Vandaag lukt het niet, wordt dan niet boos op jezelf.
Je wist gewoon even niet beter.
Houden van… heeft niets te maken met de relatie met de ander.
Liefde is jij en je spiegelbeeld.
De ander zal niet zeggen dat je goed bent, zal altijd je tekortkomingen zien en ook alleen maar omdat ze zichzelf niet liefhebben.
De verbinding aangaan met jezelf, dat is LIEFDE…!
En echt voelen wat goed voor je is…’
