4 juni 2013, door Tammy.
Ik moet zeggen dat ik heel weinig wist over vriendschap en wat het inhield. Dit gaat terug naar mijn opvoeding. Vanuit thuis uit heb ik geleerd altijd klaar te staan voor onze directe familieleden en dat zijn mijn broer, zus en mijn ouders. Voor zovere ik me kan herinneren, speelden we graag met de buurtkinderen. Wij woonden in een mooie wijk in een vorm van een hof en de wijk achter ons was een soort van een sloppenwijk en de kinderen speelden samen vaak in een grote (hof) plein bij ons in de wijk. We hadden struiken staan waar we vaak mee speelden. Deze plantjes gaan klappen als ze in contact komen met vocht en hebben we dus over het hele jaar soort van vuurwerk. Of we gingen koken met echt vuur en rijst. De jongetjes speelden “cowboy-tjes” of een ander schietspelletje. Als het regende dan gingen we naar buiten om te dansen.
Als je klein bent en niet ouder dan 10 jaar bent, besef je eigenlijk niet wat en wie (je) vrienden zijn. Iedereen speelde met elkaar en er was geen onderscheidt tussen waar je vandaan komt en niemand deed gemeen. En deden ze wel gemeen dan ben ik het alweer vergeten. De echte vriendschap die ik eigenlijk had en alleen had, was met mijn broer en zus. Omdat ze mijn familieleden zijn, merkte ik het niet op dat zij ook mijn vrienden waren (zijn). Zolang je alles met elkaar kunt delen en elkaar kunt accepteren zoals je bent, ben je vrienden van elkaar.
In Nederland leerde ik eigenlijk pas wat het woord vriendschap betekende. Het begon op de lagere school (zo heette het vroeger en nu heet het de basisschool). Daar sloot ik vriendschap met twee meiden waar ik nu nog contact mee heb en dat is het mooiste vriendschap wat ik tot nu toe heb meegemaakt. Ik ben op mijn negende jaar pas in Nederland komen wonen dus heb ik maar drie schooljaren met hen doorgebracht. Deze jaren moesten zo intens zijn geweest waardoor we nog steeds contact (willen houden) hebben. We hielden na de lagere school geen nauw contact (tenminste ik niet met hen) en schreven mekaar niet of belden elkaar niet en toch was onze vriendschap sterk.
Op het voortgezetonderwijs leerde ik andere meiden kennen en daar bouwde ik ook een band mee op maar er was maar één persoon waar ik een connectie mee had. De persoon re-migreerde en we bleven nog wel via brieven contact houden. En nog steeds hebben we contact met elkaar. Ik ervaar deze vriendschap als de relaxte vriendschap die ik tot nu toe heb mee mogen maken.
Vervolgens kwam ik in mijn tiener jaren en mid-twenty diverse mensen tegen en maakte zo nu en dan wel vrienden maar echte vriendschap sloot ik niet totdat ik weer naar school ging. Op de middelbare school ontmoette ik drie hele speciale meiden. Eén zag mij absoluut niet zitten en keek me op de eerste dag dat ik haar zag de grond in. En toch ging ik er naast zitten, want ze was de enige die “veilig” achterin zat. Om toch niet op te vallen, zat ik maar naast haar. De andere leerde ik in de loop van de middelbare school kennen. Met een ander meisje bouwde ik een bijzonder band op. Met haar kon ik makkelijk mijn zorgen delen en ze scheen (schijnt) er goed mee om te kunnen gaan. Helaas was dat niet visa versa of ze was niet zo openlijk met haar zorgen. Tussendoor leerde ik nog een ander meisje kennen en helaas ging ze al snel van school af en gelukkig hadden we nog contact via de andere twee meiden. Tot op de dag van vandaag hebben we met z’n viertjes nog contact en de relatie is heel bijzonder. Juist met degene waar ik de meeste tijd mee doorbracht en mijn verhalen mee deelde, deel ik nu het minste mee. En met degene waar ik het minste tijd mee doorbracht, breng ik nu het meeste tijd mee door. Met veel respect en geduld en zonder oordeel hebben wij elkaar geaccepteerd.
Een ander vriendschap waar ik veel waarde aan hechtte, kwam na de middelbare school. Met dit meisje (deze vrouw) had ik een leerzame relatie. Nog niet eerder (en nog steeds) heb ik een persoon ontmoet met zo’n zachte persoonlijkheid en doch was ze oersterk in haar woorden en daden. Ze was veel jonger dan mij en toch heb ik door haar mijn kijk op het leven een heel positieve draai mogen geven waar ik haar dankbaar voor ben. Wederom bellen en schrijven we mekaar niet meer en toch voel ik haar aanwezigheid dagelijks en ben ik haar niet vergeten en zij mij ook niet.
Desalniettemin ontmoette ik twee mannen waar ik een hele speciale band mee heb mogen opbouwen en ze zijn de vaders van mijn kinderen. Voor in totaal meer dan twintig jaar zijn wij “vrienden” en hebben we veel met elkaar meegemaakt en doorgemaakt. Het allermooiste wat we elkaar naast onze vriendschap hebben geschonken, zijn de kinderen die ons leven vullen met ongekende en trouwe liefde. De onvoorwaardelijke liefde tussen een kind en een ouder die met geen vriendschap te vergelijken is.
Zo komen we in ons leven vele mensen tegen en ontmoeten we dagelijks mensen en toch kunnen we maar met enkele daarvan een “relatie” opbouwen die wij vervolgens vertalen in “vriendschap”.
Het woord vriendschap is voor mij een band die je hebt met elkaar wat bestaat uit respect, oprechtheid, oordeelloos en acceptatie. Dit soort vriendschap heb je met je “vrienden”. De vriendschap die ik heb ervaren met mijn broer en zus is idem en nog meer, namelijk met onvoorwaardelijke liefde. Ik hoop dat ik deze vorm van vriendschap kan doorgeven aan mijn kinderen en dat zij later ook “vrienden” zijn voor het leven en voor elkaar klaarstaan wanneer ze dat nodig hebben.
De vriendelijkste groet,
Tammy
