7 maart 2013, door Fiona.
Jainisme
Uit India komt een geloof, een prachtig geloof, genaamd Jainisme. Zij geloven dat je geweldloos door het leven hoort te gaan en daarbij hoort geen vlees eten of andere levende dieren. Zij houden hun mond dicht bij het ademhalen, om te voorkomen dat ze een levend wezen inademen.
Ik vind dat een dier gelijkwaardig aan de mens is en dat ieder levend wezen een ziel heeft! Zoals jullie weten, eet ik geen vlees. Daar hoef ik niet eens over na te denken. Wanneer ik bijv. vis eet, omdat een ander zo vriendelijk geweest is voor mij te koken, bedank ik de ziel voor haar leven en zeg ik haar dat ze naar het licht mag gaan.
Ik ben niet perfect en af en toe zondig ik met een stukje kaas en niet zelfgemaakte chocolade ( het is nu eenmaal ook lekker, dat stukje kaas ). Maar geloof mij, dat ik mij toch wel schuldig voel bij het eten van een dierlijk product. Kaas is tenslotte niet vegetarisch, er wordt een dier hiervoor doodgemaakt. Ook een ei is in mijn ogen niet vegetarisch, er worden jaarlijks miljoenen haantjes meteen na hun geboorte versnippert, omdat ze geen ei kunnen leggen.
Nu wil ik niet zo streng zijn als een Jain, want zij eten zelfs geen aardappelen, omdat ze bang zijn een levend organisme daarmee te doden. Toch probeer ik iedere dag weer bewust te zijn van mijn daden en probeer ik zoveel mogelijk een dier te beschermen.
Zielenrecht
Wanneer ik een dood dier langs de kant van de weg zie liggen, zal je mij altijd zien afstappen. Ik draai er zelfs voor om. Ik vind dat iedere ziel recht heeft op een fijne rustplaats. Mijn handen was ik thuis wel. Ik til haar op en breng haar naar een stukje natuur. Ik laat haar naar het licht gaan.
Ik zal in de zomer ook geen vlieg doodslaan. Waarom? Omdat zij mij lastig valt? Waarom mag ik in deze ruimte wel verblijven en zij niet? Wellicht hebben zij er meer recht op, dan ik. De natuur was er tenslotte eerder. Nu heb ik poezen en zij vangen wel vliegen in de zomer. Dan denk ik, vooruit maar, het is jullie natuurlijke instinct. ;)...
Jullie kennen die kolonie mini vliegjes wel, wanneer je fiets over het fietspad. Op bepaalde plaatsen, hangen ze altijd rond. Nu zul je mij niet met een mondkapje zien fietsen. Ik roep wel al van enige afstand, dat ze boven mij moeten gaan vliegen. Stiekem vind ik het toch wel verschrikkelijk, wanneer er 1 dood gaat. En waar ik woon, heb je in de zomers enorme, grote torren. Nu heb ik een poes, genaamd Vlinder, die best wel sadistisch kan zijn. Ze pakt ze op met haar bekje, rent er mee vandoor ( ze weet nu eenmaal, dat ik ze af pak ), legt ze op de rug en gaat ermee spelen. Ze slaat er met haar poot tegenaan en dan hoor je ze tegen de plinten aan knallen.
Waarom een tor wel en een vis niet?
Omdat soms mijn geest en lichaam zin hebben in een stuk vis. Jarenlang heb ik mij hier schuldig door gevoeld. Ik ben jou en jij bent mij, dus ook een dier. Het is wellicht een Utopie om te denken dat mensen geen dieren meer gaan eten. Waar het op neer komt, wordt bewust van wat je in je mond stopt. Waar het vandaan komt, welke (pijnlijke) weg het heeft afgelegd om bij jou te komen.
Kies voor jou de reden waarom je wel of geen vlees wilt eten.
En wil je het niet voor het dier doen, dan zijn er een hoop redenen om wel minder dierlijke producten te eten. Voor je gezondheid, voor het milieu, voor de grond die begint uit te putten of omdat mensen aan de andere kant van de wereld lijden aan hongersnood.
