21 mei 2013, door Tammy.
Ik kom uit Viet Nam en ik ben geboren in Saigon. De eerste keer dat ik kaneel at was het in een soep verwerkt. Kaneel is een van de hoofdingrediënten van de beroemde soep genaamd Pho’. Je eet deze soep voornamelijk met rundvlees en kip met de “Vietnamese mihoen”. De andere hoofdingrediënten zijn steranijs, nootmuskaat en kaneelpijpjes. Maar wat weten we van kaneel?
Kaneel werkt krampverlichtend en is stimulerend voor de bloedsomloop. Het bevat de stof MHCP (methylhydroxychalonepolymeer) die de werking van insuline verbetert en die de lichaamscellen stimuleert suikers op te nemen, zodat deze niet in de bloedbaan blijven.
Kaneel is een specerij die gemaakt wordt van de binnenbast uit de scheuten van een kaneelboom en is een van de oudste specerijen ter wereld. De naam “kaneel” komt van het Latijnse woord “canella”, wat “rolletje” betekent. Men vond de specerij al in het kruidenboek van de Chinese keizer Shennung, ongeveer 2800 voor Christus. De oude Egyptenaren gebruikten kaneel in parfum. In de Bijbel is kaneel ook bekend en wordt het als kostbaarheid geschonken aan koningen en andere hoogheden.
Kaneel wordt in verschillende keukens gebruikt voor zowel hartige als zoete gerechten en hapjes. In Europa heb ik de indruk dat deze meestal in de zoete gerechten wordt gebruikt en in de Oosterse keuken vooral in de soep of andere hartige gerechten. Ze zijn te verkrijgen in “pijpjes of stokjes” en in “poedervorm”. Sommige trekken daarmee ook hun thee wat ik persoonlijk iets te sterk vind. Zolang je het maar lekker vindt dan maakt het niet uit waar je het voor gebruikt of in verwerkt.
Thuis maakte mijn moeder vaak soep op een vrijdag en dan aten we deze op zaterdag. Dit heeft twee redenen. Ten eerste is dat er veel werk is om de soep voor te bereiden en ten tweede is dat als je de soep een nachtje laat staan, komt de aroma er beter uit.
Het was nooit makkelijk om vol te houden tot de volgende dag en dan ging ik toch (bijna smekend aantoe) vragen om een klein beetje al te eten om te “proeven” of het goed is. Lachend krijg ik uiteindelijk een “bowl” met Vietnamese mihoen en diverse verse kruiden en hete pepers (zie afbeelding schaal met Pho). Op dat moment was het genieten en toch ... de volgende dag is de Pho’ hemels....duizenden engelen tegelijkertijd...
Hiervoor mag (moet) je mij dus echt serieus voor wakker maken. Ik kan hier heel erg van genieten tot op het laatste sliertje mihoen, verse kruiden, groenten en druppel soep; dag in en dag uit en als het kan, eet ik het liever drie keer op een dag. Iedereen die ik tot nu toe ken en die voor het eerst deze soep heeft geproefd, is helemaal verkocht.
“Zelfs tijdens het schrijven van deze blog loopt het water in mijn mond.”
De kunst om deze goed te maken, ligt aan de kwaliteit vlees (runderlappen) die je gebruikt en hoe je de bouillon trekt door de juiste verhouding van de drie hoofdingrediënten.
Wij gingen er vroeger zelfs voor naar Parijs rijden (keken onze neef lief aan en hij reed ons met de auto naar Parijs) om deze heerlijke soep (en andere heerlijke Vietnamese gerechten) te eten. Daarvoor staan we zonder problemen om vijf uur op en zaten we een uur later in de auto. En toch smaakte de soep beter als mama het maakte.
Nu gebruik ik deze drie hoofdingrediënten als de basis in diverse soorten wildgerechten.
Smakelijke groet,Tammy Wong
